Publications
Partners
My kwalifikasie as gesertifiseerde finansiële beplanner (CFP) bevestig enersyds ’n minimum vlak van professionele kundigheid, maar word ook ondersteun deur ’n etiese kode waarvolgens die kliënt se belange eerste gestel word.
Ek is daarvan oortuig dat kliënte professionele, onafhanklike advies benodig om ingeligte finansiële besluite te neem. My eie finansiële welvaart is afhanklik van beleggers wat vertroue het in my dienste en produkte – daarom het ek ook ’n byltjie te slyp met die slim jakkalse agter eiendomsindikasies, valuta-spekulasie, piramideskemas en dies meer.
Sondagoggend 17 Augustus bel ’n kliënt my – hoogs ontstoke oor Nico van Gijsen se artikel “wat almal probeer swartsmeer om homself witter te laat lyk” (sy woorde).
Ek word gekonfronteer met: “Hoe kan julle toelaat dat julle en jul professie so beswadder word?”
Voorheen het ek al met Nico verskil oor die tegniese inhoud van sy artikels. Die eerste keer het hy darem ’n regstelling in die volgende Sake-Rapport geplaas. Dit is nie vir my die moeite werd om tyd te bestee om elkeen van sy artikels “na te sien” nie.
Wanneer my eie kliënt egter keelvol raak, móét ek optree.
Van Gijsen kritiseer finansiële beplanners met:
- ’n “Glimlag op die regte tyd”. Wat is fout met gemaklike verhoudinge met kliënte?
- “Oormatige kerkaktiwiteit”: Impliseer dit dat ’n beleggingsadviseur wat sy geloofsoortuigings uitleef noodwendig oneties en/of skelm is?
- “Breedsprakige uitlatings oor beleggings”: Hoe kan ek advies gee oor ’n vakgebied waaroor ek met my mond vol tande sit?
- “Kleurvolle grafieke oor hemelhoë opbrengste”: Die era van telegramme is verby – beteken ’n effe meer moderne benadering met die gebruik van tegnologie dat ek ’n onetiese of skelm adviseur is?
Die verantwoordelike adviseur gebruik juis tegnologie om prestasies in perspektief te stel en nie om wanvoorstellings te doen nie.
Enige redelike leser kan verwag dat hierdie “rubriek” praktiese raad sal gee wat help om sinvolle, ingeligte besluite te kan neem.
Die eintlike raad in hierdie verband (hoe jy jou finansiële beplanner kies) is so eenvoudig soos:
Jou betroubare konsultant of makelaar wat al die jare jou versekeringsportefeulje behartig, is nie noodwendig ’n kundige in beleggings nie. Daar is egter vele kundige beleggingsadviseurs wat die Wet op Finansiële Advies en Tussengangerdienste (Fais) in letter én gees nakom.
Kyk na bekende instansies wat jou belegging administreer, byvoorbeeld Aims, Allan Gray, Glacier van Sanlam, Investec, Momentum, Old Mutual, Stanlib, ensovoorts. Hierdie administrasieplatforms tree op as bewaarder van die onderliggende bates en is derhalwe in die eerste plek aanspreeklik vir
wanadministrasie in eie geledere. Daarby word die fondsbestuurder ook streng gekeur.
Moet nooit enige geld in die “adviseur” se bankrekening, sy firma se bankrekening, enige vreemde administrasieplatform of onbekende instansie se bankrekening inbetaal nie.
Evalueer die voorgestelde strategie en bepaal of jy so jou langtermyndoelwitte kan bereik.
Volg verwysings op van kliënte wat langer as drie jaar gelede dié stappe gevolg het.
Die inhoud van die rubriek is van weinig waarde om enige potensiële belegger te help om ingeligte besluite te neem.
Ooglopend is die doel slegs om sensasie te wek en dan doodluiters Van Gijsen se kontakbesonderhede onderaan te publiseer om sy eie persoonlike belange via Finlac te bevorder.
Dit getuig nie net van swak joernalistiek nie, maar is ook uiters onprofessioneel.
Nico sê: Ek hou ’n spieël op
Nico van Gijsen antwoord: Ek probeer nie kollegas “swartsmeer” nie.
Honderde kollegas en makelaars landwyd gebruik my rubrieke as ondersteuningsmateriaal wanneer hulle met kliënte konsulteer.
Ek kry gereeld briewe van dank en aanmoediging, veral van gerespekteerde CFP-praktisyns!
Ek kan glo dat die uitwys van wanpraktyke in die finansiële-dienstebedryf plek-plek seermaak. Dit is so bedoel. Ek grond dít wat ek sê op die klagtes van honderde lesers oor meer as 15 jaar se finansiële-rubriekskrywery.
Die waarheid ontsien niemand nie. Ek vra ook nie verskoning daarvoor nie.
Ek hou ’n spieël op. As jy nie hou van wat jy sien nie, moenie die spieël slegsê nie.
Ons verwelkom hierdie debat met ope arms, want dit beteken ons lesers en mense in die bedryf kyk krities na dít wat ons skryf.
Wat interessant is, is dat Nico van Gijsen en Flippie Becker eintlik oor die basiese dinge saamstem: Daar is vrot appels in die finansiële-dienste- bedryf wat nié in beleggers se belang optree nie. Becker gee puik raad oor hoe jy die vrot appels uitken – ons hoop lesers neem dit ter harte.
Die konteks van Van Gijsen se rubriek was Michal Calitz, ’n gesertifiseerde finansiële beplanner (CFP), maar een van die vrot appels in die bedryf. Hy het as agent van Herman Pretorius opgetree.
Die punt is dat ’n kwalifikasie mense nie vrywaar nie.
Net soos daar skelm dokters, prokureurs en MBA-gekwalifiseerdes is, is daar skelm CFP’s. ’n Kwalifikasie is ongelukkig nié ’n waarborg van etiese gedrag nie.
Wat die aanklag betref dat ons Van Gijsen bevoordeel deur sy besonderhede onderaan te plaas: Ons plaas in beginsel ons rubriekskrywers se besonderhede onderaan sodat lesers kan vasstel of hulle is wie hulle sê hulle is.
Hy gee ’n enorme hoeveelheid gratis raad aan lesers. Hy verdien ook geen kommissie op beleggingsprodukte wat hy aanbeveel nie (Finlac het ’n kostestruktuur waardeur hy vir sy tyd vergoed word en nie ’n kommissiestruktuur nie), en daarom is ons gemaklik daarmee om hom as rubriekskrywer te gebruik.
Die debat oor die spesifieke rubriek is nou afgesluit, maar lesers bly welkom om my te kontak oor Sake-Rapport se inhoud. My e-pos-adres is hanlie.stadler@media24.com.
